Pfoei… wat is het warm.
Niet zomaar warm, maar die allesomvattende hitte waarbij de lucht zwaar aanvoelt en zelfs in de schaduw geen echte verkoeling te vinden is. Vandaag haalt de thermometer de 38 graden, en de voorspellingen voor morgen en overmorgen zijn bijna onwerkelijk: 41 tot 42 graden. Het soort getallen waarbij je jezelf afvraagt of je niet per ongeluk in een woestijn terecht bent gekomen.
We hadden deze maand al besloten het rustiger aan te doen. Even pas op de plaats, minder grote projecten, gewoon wat kleine dingen tussendoor. Maar met deze temperaturen is het eigenlijk geen keuze meer — je lichaam dwingt je tot vertraging. De ochtenden zijn nog te doen. Als je vroeg opstaat, kun je wat werk verzetten. Maar al rond tien uur voel je hoe de warmte in kracht toeneemt. De lucht lijkt stil te staan en alles wat je doet kost ineens veel meer energie. Het zweet breekt je uit bij de kleinste inspanning, en op een gegeven moment denk je: nu is het genoeg geweest.
Niet iedereen denkt daar hetzelfde over.
Vanmiddag ging ik langs bij een goede vriend. Ik had verwacht hem ergens in de schaduw te vinden, misschien met een koel drankje bij de hand. Maar nee — hij stond gewoon in de volle zon, bezig met het vervangen van een garagedeur. En dat niet met wat licht handwerk, maar met lassen en slijpen. De geur van warm metaal en het snerpende geluid van de slijptol in de lucht. Ik kon het niet laten hem te waarschuwen dat dit misschien niet het verstandigste moment was voor zo’n klus. Hij haalde zijn schouders op en ging onverstoorbaar verder. Sommige mensen hebben nu eenmaal geen uitknop.
Zomerstop, maar niet helemaal stil
Onze eigen zomerstop betekent niet dat er niets gebeurt. Er zijn altijd wel kleine klusjes die tussendoor gedaan kunnen worden. Zo is de stereo in de stal eindelijk aangesloten. De boekenkasten zijn verder ingeruimd, de keukenapparatuur staat netjes op zijn plek en hier en daar hebben we nog een extra stopcontact geplaatst. Geen haastwerk, gewoon op momenten dat het kan, vaak in de vroege ochtend of later op de avond als de warmte wat afneemt.
En natuurlijk was er weer ons jaarlijkse etentje voor het quartier. In augustus nodigen we de buren uit voor een gezellige middag. Dit jaar was het opnieuw een succes. Schalen met eten, glazen die steeds werden bijgevuld, lange gesprekken. Er werd gelachen, verhalen werden gedeeld en je merkte hoe zo’n traditie mensen bij elkaar brengt. Het is iets om naar uit te kijken, elk jaar weer.
Wie wel gewoon doorwerkt
Dorine heeft deze zomer geen echte pauze. Haar lessen gaan gewoon door, en daarnaast heeft ze in deze weken ook nog verschillende massages ingepland. Terwijl ik me bezighoud met het verplaatsen van boeken en het ophangen van een paar lampen, draait zij gewoon volle dagen. Het is fijn dat er toch nog iemand is die de productiviteit hoog houdt, al is het tempo misschien iets lager door de warmte.
Voorbereiding voor de badkamer
Ondanks de rustige periode zijn we alvast begonnen met het voorbereiden van de nieuwe badkamer. De deur is geplaatst en we hebben uitgezocht waar alles moet komen te staan. Het is prettig om al een plan te hebben, zodat we straks doelgericht aan de slag kunnen. Binnenkort gaan we de ruimte leegmaken. Dat wordt een klus waarbij we zeker het koelste deel van de dag moeten benutten.
Ook staat er nog houtwerk op de planning. Eerst moeten we het hout voor de buren naar binnen halen. Daarna komt ons eigen hout aan de beurt, maar dat laten we nog even liggen tot volgende maand. In deze hitte is vooruit plannen soms belangrijker dan meteen beginnen.
Even op adem komen
Deze weken zijn een moment van relatieve rust. Geen grote verbouwingen of ingewikkelde projecten, maar kleine stappen en voorbereidingen. Het geeft de ruimte om even adem te halen, nieuwe ideeën op te doen en plannen te maken voor de maanden die komen. Soms is het goed om niet altijd in de hoogste versnelling te werken.
Ik verwacht dat er de volgende keer weer meer te vertellen valt over de verbouwing. Voor nu is het vooral een kwestie van de hitte trotseren, voldoende drinken en het werktempo aanpassen aan wat mogelijk is.
Tot die tijd zoeken we de schaduw op, genieten we van de rustige momenten en wachten we tot de temperatuur weer zakt naar iets wat je zonder moeite “aangenaam” kunt noemen.
Groeten,
Theo
Views: 0
Take care both of you.
Wat hebben jullie weer een werk verzet, als je bedenkt dat we 2 maanden geleden bij jullie waren en er alleen een frame van de keuken aan het ontstaan was. Echt jullie plekje!
🙂