Jawel hoor, er zit schot in de zaak! Oké, toegegeven — niet met de snelheid van een raket, maar eerder als een stevige wandeltocht met koffiepauzes onderweg. Toch, stapje voor stapje, zien we vooruitgang. En dat voelt goed.
De kachel doet inmiddels waar hij voor geboren is: warmte verspreiden alsof het zijn levensmissie is. Hij snort tevreden en blaast de kou de deur uit. Binnen is de kachelpijp ook netjes afgewerkt — geen rommelig randje meer te bekennen. We kunnen dus zonder schaamte zeggen: “Kom er maar in, het is behaaglijk!”
In de badkamer begint het plaatje langzaam vorm te krijgen. De vloer ligt er strak in, al moeten hier en daar nog wat kleine schoonheidsfoutjes weggewerkt worden. Denk aan het soort details waar alleen perfectionisten wakker van liggen. Maar goed, het idee dat we straks weer op een echte vloer kunnen staan (zonder bouwstof tussen de tenen) is al pure luxe.
Het meubel voor de wastafel is ook in volle transformatie. Het blad is geschuurd en ontvet — helemaal klaar voor zijn glansrol. De kastjes krijgen binnenkort een lichte schuurbeurt en dan mag alles in een chique zwarte verf. Het blad zelf wordt afgewerkt met blank beukenvernis: een subtiele knipoog naar elegantie. En ja, de knoppen voor de lades zijn al besteld. We wachten alleen nog tot de postbode ze met tromgeroffel komt afleveren. Zodra dat allemaal klaar is, kan het meubel trots zijn entree maken in de badkamer.
Komende week staat er een nieuwe ronde klusplezier op het programma. Eerst gaan we het plafond van de badkamer maken — mét ingebouwde ontluchting, want we willen natuurlijk geen privé-sauna die de spiegels permanent beslaat. Daarna is het tijd voor de muren: die krijgen een laag crepi en worden geschilderd in een stijlvolle mix van steen, grijs en blauw. Combineer dat met het warme houten plafond en de terra-cotta tegels, en je krijgt (hopelijk) iets dat lijkt op een Italiaanse spa met een vleugje landelijke charme. Dat is in elk geval de bedoeling — fingers crossed!
De douche wordt trouwens een ruime jongen: 120 bij 80 centimeter. Genoeg plek om niet per ongeluk tegen de kraan aan te stoten terwijl je de shampoo pakt. En jawel… er komt weer een bidet! Dat was toch wel iets wat we in ons tijdelijke onderkomen ontzettend hebben gemist. Niets zo fijn als dat gevoel van pure frisheid — een klein luxe momentje dat het dagelijks leven nét wat aangenamer maakt.
Maar goed, niet alles in het leven draait om tegels en verf. Deze week kregen we namelijk ook gezellig bezoek: de moeder van Dorine kwam langs. Dat betekent natuurlijk dat het tempo in de bouw even iets omlaag gaat (lees: we proberen niet elke dag onder het stof te zitten) en dat we tijd maken voor wat leuke uitstapjes. Of nou ja… dat was de bedoeling.
Want helaas gooide het leven een klein griepachtig steentje in de motor. Vrijdagavond begon ze zich niet lekker te voelen, en dat bleek al snel meer dan zomaar een verkoudheid. Dus geen gezellige tochtjes of uitgebreide diners deze keer, maar rust, thee en dekentjes op de bank. We hopen dat ze snel weer opknapt — en tot die tijd passen we het tempo gewoon een beetje aan.
Trouwens, het heeft ook wel wat, dat verplichte pas op de plaats. Soms vergeet je, tussen al het schuren, zagen en schilderen door, om gewoon even stil te staan bij wat er al wel af is. En eerlijk is eerlijk: dat is inmiddels best een hoop. De contouren van ons toekomstige huis beginnen zichtbaar te worden, en elke dag voelt een beetje minder als kamperen en een beetje meer als wonen.
Dus ja, we gaan vooruit. Misschien niet met sprintjes, maar met gestaag vertrouwen. En als alles straks af is — de badkamer glimt, de kachel knispert, en de muren stralen — dan kunnen we met een glimlach terugkijken en zeggen: het was het waard.
En tot die tijd? Gewoon lekker verder klussen… maar eerst even een kop koffie.
Views: 1
superknap! tóch volgehouden en het resultaat mag er zijn; prachtig! Ook de kachel-zonder-pizza-in-de-oven (hoe kan dat???) ziet er heel gezellig uit. Af&toe rust is heel verstandig, ik zou een voorbeeld aan je schoonmoeder nemen 🙂 Beterschap voor haar