Laatst vertelde ik nog enthousiast dat het laatste stukje plafond erin zat — het lijkt inmiddels wel maanden geleden! Er gebeurt hier zoveel dat ik soms niet eens meer weet waar ik moet beginnen.
Goed, nadat het plafond klaar was (op de afwerklatten na), hebben we eerst de stal leeggeruimd. Dat gaf meteen een heel ander beeld: je begint nu echt te zien hoe de ruimte gaat worden. Daarna ben ik aan de slag gegaan met het schaven van de balken voor het frame van de nieuwe keuken. We gaan namelijk de keuken uit het kleine huisje overzetten naar de stal. Het frame maken we zo dat de kastjes er straks precies in passen. Dus eerst alle balken netjes terugschaven naar 7 bij 5,5 cm. Later schilderen we die zwart, zodat ze mooi matchen met de zwarte kastdeurtjes.
Daarna was het aanrechtblad, het keukeneiland én de tafel aan de beurt. Ook het aanrechtblad van de bijkeuken moest worden aangepakt. Van een vriend heb ik een partij prachtige planken gekregen, ruw en onbewerkt. Het enige nadeel: ze hebben jarenlang in een oude schuur gelegen, dus alles is een beetje getordeerd en kromgetrokken. Om dat op te lossen zaag ik de planken in stroken
van 3,5 cm hoog en schaaf ik de zijkanten glad. Zo kan ik de stroken weer netjes aan elkaar lijmen en er toch een recht aanrechtblad van maken. Het hout is beuken en essen — echt mooi spul!
Na een dikke week zagen en schaven is het werkeiland af en het grootste deel van het aanrechtblad ook. Ondertussen ligt de hele stal onder een dikke laag stof, maar dat mag de pret niet drukken. Het idee dat we hiermee flink wat geld besparen én hout gebruiken dat anders op de brandstapel zou belanden, geeft echt een goed gevoel.
De eerste stroken zijn inmiddels gelijmd en staan te drogen. Ik maak er weer planken van die net iets breder zijn dan 21 cm, zodat ze door mijn schaafmachine passen. Mocht dat niet lukken, dan heb ik gelukkig vrienden met échte machines en klemmen. Maar goed, dat is natuurlijk mijn eer te na — ik wil het eerst zelf proberen!
Afgelopen week ontsnapten er trouwens ook nog twee ezels. Gelukkig waren ze niet ver weggelopen, maar bij het terughalen is Dorine gevallen en op haar knie terechtgekomen. Resultaat: een dikke, gezwollen knie vol vocht. Dus dat betekent rust… NATUURLIJK… voor wie Dorine kent: rust, ja ja! Ze kon zaterdag in elk geval niet mee fietsen, dus besloot ik het rondje alleen te doen. Dorine zou gewoon mee gaan (rustig aan, natuurlijk) en dan zouden we samen na afloop bij een leuk picknickbankje aan het water een kopje koffie drinken en een croissantje eten. Ben ik bijna bij dat bankje — nog zo’n 3 km te gaan — wie kom ik daar tegen? Juist, Dorine met Amai, die een stukje waren gaan lopen. Uiteraard, rustig aan doen. 😉
Al met al was het weer een drukke tijd! De eerste latten zijn nu gelijmd en ik hoop dat alles goed lukt. Dan kan ik volgende week weer verder met de rest. Zie de bijgevoegde foto’s!
Groeten allemaal!
Views: 5
Wauw het blijft mooi om te volgen, alles wat jullie maken.
Bewondering!
Gaaf dat je mooi aan recycling doet en arme Dorine, sterkte!
Ongelofelijk dat je na zoveel werk nog tijd maakt voor je uitgebreide verslag!
Geweldig mooie foto’s. Ik bewonder jullie!
Waarom verplaatst je de keuken van het kleine huis naar de stal?
Liefs ,hoop dat de knie van Dorine weer OK is.
We hebben nog een een eenvoudige keuken voor ons kleine huisje. De grote keuken die we hier in hebben gezet kan dan prima mee naar de stal. Alleen een nieuw aanrecht moetye r gemaakt worden. Uiteindelijk worden beide plekken er beter van.